Afrodisiaca spreken sinds mensenheugenis tot de verbeelding. Van Marco Polo tot Columbus, de groten der aarde spaarden kosten noch moeite in hun zoektocht naar de ultieme, zinnenprikkelende lustopwekker. Tal van ingrediënten passeerden de revue, maar hun werking werd zelden bewezen. Zijn de afrodisiacumkrachten een fabeltje of is er wel degelijk méér in het spel?
Afrodisiaca zijn – je raadt het al – genoemd naar Aphrodite, de Griekse godin van de vruchtbaarheid, de schoonheid en de zinnelijke liefde. Het doel van een afrodisiacum is dan ook niets minder dan de geslachtsdrift stimuleren. Als we de gespecialiseerde literatuur moeten geloven, zouden tal van plantaardige, dierlijke en minerale stoffen die unieke eigenschap bezitten. Maar dat moeten we toch met een korreltje zout nemen. Producten zoals kruidnagel, asperges en kurkuma mogen dan wel lekker zijn, het zijn eerder liefdesplacebo’s dan échte afrodisiaca.
Gelukkig zijn er ook heel wat afrodisiaca die hun naam wél waarmaken. Een aantal voorbeelden:
Niets houdt je natuurlijk tegen om al die andere afrodisiaca eens uit te proberen, placebo’s of niet. Ook al worden de zinnenprikkelende krachten van producten als saffraan, selder en artisjok in twijfel getrokken, lekker zijn ze sowieso. En baat het niet, dan schaadt het niet …
